رم

آشنایی با شهر رم 

رم شهری پیچیده و با شکوه است. این شهر با هیاهوی زیبایش، پایتخت سیاسی ایتالیا، پایتخت کاتولیک های جهان و مرکز امپراطوری رم باستان بوده و سرشار از جاذبه های باستانی شگفت انگیز است. همان طور که شما از پوست لایه های شلوغ و فریبنده رم به درون آن راه پیدا می کنید، ساختمان ها، گربه ها، رخت های آویزان، ترافیک و 8/2 میلیون نفر مردم این شهر را می بینید که همگی جذاب و دیدنی هستند. (جمعیت در سال 2016)

از سنت پیترز، بزرگ ترین کلیسا در دنیا، بازدید کنید و در موزه وسیع واتیکان، درس جاودانگی بیاموزید. همچون سزارها در میان کلسئوم و میدان های رم باستان گام بردارید، از گالری بورگیز دیدن کنید و در هنگام غروب همراه با مردم زیبای این شهر پیاده روی کنید.

سفر به این شهر میتواند بسیار جذاب و هیجان انگیز باشد. در صورتی که علاقمند به سفر های هوایی هستید میتوانید با خرید پرواز چارتر از هزینه های سفر خود کم کنید. هم چنین برای اقامت راحت تر رزرو هتل ارزان نیز میتواند پیشنهاد خوبی باشد.

جاذبه های گردشگری

میدان رمی

قدم زدن در میان این میدان که اکنون در میانه ی یک شهر پر تپش معاصر قرار گرفته است، شبیه رفتن به دو هزار سال پیش در قلب رم باستان است. البته آنچه از این مرکز زندگی رمی‌ ها و دولت باقی مانده است مثل ستون‌ های ایستاده و افتاده، طاق‌ های پیروزی‌ و بقایای دیوارهایش تنها بخشی از شکوه و عظمت ابتدایی این میدان را نشان می دهد و با این حال، هنوز جذاب هستند به‌ ویژه زمانیکه شما به قدمت آن توجه داشته باشید. قدمت این میدان به تاریخ امپراطوری رم و دنیای غرب بر می‌گردد. زندگی سیاسی و مذهبی رمی‌ ها در کنار بارگاه‌ ها، بازارها و محل ملاقات‌ها در اینجا متمرکز شده اند. بعد از قرن هفدهم، ساختمان‌ ها رو به خرابی و ویرانی رفتند و کلیسا ها و قلعه‌ ها در میان بقایای باستانی ساخته شدند.

پانتئون  

پانتئون، بهترین اثر حفظ شده از رم باستان، به رغم این واقعیت که پاپ گریگوری سوم کاشی‌های برنزی طلا کاری شده سقف را در آورد و پاپ اوربان هشتم دستور داد سقف برنزی‌اش برداشته شود و برای قالب قبه بالای محراب در سنت پیترز و حلقه ناقوس قلعه سنت آنجلو (قلعه فرشته مقدس) ذوب شود؛ دو هزار سال است که به طور قابل ملاحظه‌ای دست نخورده باقی مانده است. پانتئون بعد از آسیب به خاطر آتش‌سوزی، در سال 80 پس از میلاد بازسازی شد. آجرکاری این بنا، مهارت فنی فوق‌ العاده سازندگان رمی را نشان می‌دهد. گنبد 43 متری آن، دستاورد خارق العاده معماری داخلی رومی، بدون هیچگونه حمائل قابل مشاهده‎ای، حمائل ها به خوبی درون دیوارها مخفی شده اند، و ورودی مرکزی 9 متری آن، تنها منابع تأمین نور ساختمان هستند. تأثیر هارمونیک فضای داخلی این بنا به خاطر توازن آن است، ارتفاع دقیقاً به اندازه قطر آن است. اگرچه اولین فرمان‎روایان مسیحی استفاده از این معبد بت پرستی را برای نیایش قدغن کردند، اما در سال 609، پاپ بونیفاس چهارم، آن را به مریم مقدس و تمام شهدای مسیحی اختصاص داد و پس از آن، این بنا به محل دفن پادشاهان ایتالیایی (ویکتور امانوئل دوم که در دومین گوشه سمت راست قرار دارد) و سایر ایتالیایی‌ های معروف از جمله رافائل نقاش تبدیل شد.

میدان ناوونا

میدان ناوونا یکی از شاخص‌ترین میدان‌های باروک، هنوز هم طرحی از استادیوم‌های رمی ساخته شده توسط امپراطور دومیتیان را داراست. این میدان برای جشن‌ها و مسابقات اسب‌سواری در قرون وسطی استفاده می‌شد و بخش غربی آن توسط بورومینی، فردی که مجموعه‌‌های باشکوه کاخ ها و کلیساهای سنت اگنس را طراحی کرده است، در سبک باروک بازسازی شد. شیوه‌ای که معماری باروک سطوح محدب و مقعر، شیروانی‌ها، پنجره‌ها، ستون‌ها و پایه‌ها را به یک طرح واحد پیوند می‌زند در نما، محل ناقوس کلیسا و قبه آن مشهود است. در سردابه سنت اگنس، شاهکار 1653 الساندرو الگاردی به نام معجزه سنت آگنس و بقایای کف موزاییکی رومی قرار دارند. سنت اگنس مدلی برای کلیساهای باروک و روکوکا در ایتالیا و جاهای دیگر ارائه کردند.          
اگرچه برومونی میدان و نماهای اطرافش را طراحی کرد اما رقیبش، بِرینی بود که قطعه‌ی مرکزی آن و فواره‌های زیبای باروک، Fontana dei Fiumi، را ساخت. این فواره جوشان نماینده‌ی چهار رود از بزرگترین رودهای هر قاره شناخته شده مثل نیل، گنگ، دانوب و ریو دو لا پلاتا است که پیرامون حوض بزرگ ساخته شده است و هر یک از آن‌ها با گیاهان و حیواناتی از منطقه‌ی مربوط به خود همراه شده‌اند. دو چشمه دیگر در میدان، Fontana del Moro  قرن شانزدهم در جلو Palazzo Pamphili توسط Giacomo della Porta بنا شده است و Fontana del Nettuno قرن نوزدهم با تمثال Neptune طراحی شده است، می‌باشند. امروزه، میدان با مردم رمی، گردشگران، هنرمندان خیابانی، دکه‌های سوغاتی، کافه‌ها و در طول دسامبر با یکی از بهترین بازارهای کریسمس رم پرشده است. در همین حوالی، بین میدان و پانتئون، کلیسای San Luigi dei Francesi با سه نقاشی اصلی کاراواجو که در اواخر قرن 16 کشیده شده است، قرار گرفته است.

آب نمای تروی

آب نمای تروی از جاذبه‌ های دیدنی شهر رم است. این آب نما، بزرگترین آب نمای باروک در شهر و زیباترین آب نما در جهان است. مطابق با افسانه‌ های قدیمی، اگر بازدید کنندگان سکه‌ای به آب نما بیاندازند، بدون شک به رم باز خواهند گشت.

تاریخچه آب نمای تروی؛ آب نمایی باشکوه است که به‌عنوان نمایش پایانی از کانال‌های پل مانند خروجی آب رم باستان مورد استفاده قرار می‌گرفته است. این کانال به نام ویرگو (یا همان باکره) توسط مارکوس ویسپانیوس آگریپا حدوداً در سال 19 قبل از میلاد ساخته شد.آگریپا داماد و ژنرال مورد علاقه امپراطور اکتاوبان آگوستوس بود. این کانال 21 کیلومتر طول داشت ولی 19 کیلومتر آن زیرزمینی بود. این کانال به منظور آگریپا برای تأمین آب حوضچه‌‌های آب گرمی که در کمپ ماریتوس ساخته بود، در کنار پانتئون بنا نهاده شد. از قبل فواره‌ای در انتهای این کانال قرار داشت. نمای آب فشان در موقعیت کلیسای سنت ایگناتیوس قرار گرفت.طبق ادعای “سکستوس یولیوس فرونتیوس” در کتاب تخصصی “دِ اکوئد اکتیبوس رومی کامنتاریوس” ، این کانال نامش را از بانویی باکره گرفته است که سربازان رومی در هنگامی که خسته و تشنه بودند، آن را می دیدند. او سربازان رومی را به سرچشمه آبی راهنمایی کرد تا تجدید قوا کنند. این سرچشمه در ” اَگِر لوکولانوس”؛ سرزمینی در بین جاده تیبورتینا و جاده کولاتینا، دو تا از میان‌راه های زیادی که به رم ختم می‌شد، قرار داشت. این سرچشمه امروزه همچنان این کانال را تغذیه می‌کند. طبق ادعای” Notitia dignitatum imperii Romani” در قرن چهاردهم در رم 1352 فواره وجود داشت. این کانال در تهاجم اوستروگوت‎ها به رهبری پادشاه وتیگیس در سال 537 میلادی آسیب دید. پس از هجوم بربرها آخرین قسمت از کانال رها شد و تمام بازسازی‌های قرون وسطایی بیشتر از چهار راه تریویوم ادامه داده نشد، از اوایل رنسانس پاپ‌ها شروع به تزئین انتهای کانال‌های بازسازی شده با فواره‌های بزرگ بسیار آراسته کردند.

توصیف این آب‌نما، ارتفاع این آب‌ نما 26 متر و 30 سانتی متر است و وسعت آن 49 متر و 15 سانتی متر است. این آب‌نما هر روزه 80000 متر مکعب آب از این آب نماها می‌ریزد.طرح این آب‌نما بر اساس سه عنصر معماری است: نما که از سنگ تراورتن ساخته شده؛ مجسمه‌های سنگ مرمری کرارا، صخره دریایی که از تراورتن ساخته شده است.در وسط؛ مجسمه‌ای از اوشن (Ocean) با 5.8 متر ارتفاع قرار دارد که توسط پتروپراس حکاکی شده است. مجسمه‌ای با بدنی عضلانی و ریشی بلند که نجیب‌زاده و با عظمت به نظر می‌رسد و هم‌ زمان در دست راستش، گرزی به شکل دستوری قرار دارد.وی با ارابه پیروزی که با دو اسب و دو تریتون(Triton)رانده می‌شود، حمل می‌شود. یکی از اسب‌ ها بی قرار است و دیگری آرام. یکی از تریتون‌ها قوی و جوان است و دیگری مسن و صدفی مارپیچ را نگه داشته که برای اعلام مسیرشان استفاده می‌شود. علاوه بر این، اوشن (Ocean) در بخش مرکزی طاق پیروزی قرار گرفته است. در سمت چپ طاق، مجسمه Abundance(نعمت و وفور) قرار دارد که بوق وفور و نعمت را نگه داشته است. بر روی پایش گلدانی واژگون شده با منبعی از آب قرار دارد. در بالای سر این مجسمه، یک نقش برجسته وجود دارد که آگریپا (دولتمرد و رهبر نظامی رومی) را در حال دستور به ژنرال‌هایش برای ساخت آبراهه نشان می‌دهد. در سمت راست، مجسمه Health وجود دارد که با تاج گلی از شاخ و برگ، تاج گذاری شده است و یک فنجان را که ماری از آن دارد می‌نوشد، در دست دارد. در بالای آن نقش برجسته‌ای وجود دارد که یک دوشیزه را نشان می‌دهد که به سربازان منبع آب را نشان می‌دهد. سالوی می‌خواست مجسمه آگریپا و مجسمه دوشیزه در جایی قرار بگیرد که اکنون مجسمه‌های Abundance و Health هستند اما این پانینی بود که برنامه را تغییر داد. چهار مجسمه نمادین که در دیواره‌ی بالای سرستون‌ها قرار گرفته‌اند توسط آگوستین کور سینی، برناردینو لودوویسی، فرانسسکو کوئیر ولو و بارتو لومئو پینسلوتی حجاری شده است. آن‌ها اثرات خوب باران را بر حاصلخیزی زمین نشان می‌دهند و این چهار مجسمه به ذخیره آب وابسته هستند. اولین مجسمه در سمت چپ، بوق نعمت و وفور را نگه‌داشته است و نمادی از وفور میوه‌هاست. دومین مجسمه خوشه‌ی گندم را نگه داشته است که نشان دهنده باروری محصولات است. سومین مجسمه یک فنجان و خوشه‌هایی از انگور را نگه داشته است که نماد محصولات پاییز است و آخرین مجسمه Joy of Prairies and Gardens (سرور باغ‌ها و چمن‌زارها) است. نقش برجسته آگریپا که دستور ساخت آبراهه را می‌دهد و دوشیزه که به سربازان موقعیت منبع آب را نشان می‌دهد، توسط آندریا برگوندی و جیان گروسی حجاری شده است.

واتیکان  

واتیکان کوچک‌ترین کشور مستقل جهان و با مساحتی کمتر از نیم کیلومتر مربع است. بیشتر قسمت‌های این کشور به وسیله‌ی دیوارهای واتیکان محصور شده است. درون این فضا، باغ‌ها و قصر واتیکان، کلیسای جامع سنت پیتر و میدان سنت پیتر، فضایی تحت سیطره پاپ، رهبر بلند پایه کلیسای رومن کاتولیک قرار دارد. درون کلیسای جامع سنت پیتر، شاهکار میکلانژ، پیتا، به همراه مجسمه‌ها و محراب‌هایی ساخته شده توسط برینی و دیگران قرار دارند. گل سر سبد بی‌ چون و چرای موزه‌ های واتیکان محراب سیستنه است که سقف منقش بی‌نظیر آن معروف‌ترین اثر میکلانژ است. اتاق‌های رافائل، حجره‌های بورجیا، کتابخانه واتیکان و تعدادی از موزه‌های دیگر که شامل نگارخانه تصاویر، موزه هنر دنیوی ( سکولار)، موزه اتروسک و غیره می‌شود درون قصر واتیکان قرار گرفته است. هرآنچه را که مرتبط با آموزه‌های پاپی و هنر قرن20 با نمای مضامین مذهبی هستند، را می‌توان در این مجموعه‌ها دید.

کلوسئوم 

مثل برج ایفل برای پاریس، تصویر کلوسئوم نماد باستانی شهر رم است. کلوسئوم، بزرگ‌ ترین سازه باقی‌ مانده از دوران رم باستان، همچنان الگویی برای ورزشگاه‌هاست. استادیوم‌های فوتبال طراحی شده در زمان حاضر به وضوح الهام گرفته از طراحی این بنا هستند. ساخت  این بنا به‌وسیله‌ی وسپیان در سال 72 پس از میلاد آغاز شد و پس از آنکه پسرش، تیتوس با افزودن چهارمین طبقه آن را وسعت داد، با مجموعه‌ای از رقابت‌‌های پرزرق و برق در سال 80 میلادی افتتاح شد. کلوسئوم برای اجراهای نمایشی، مراسم‌ها، سیرک‌ها و رقابت‌ها استفاده می‌شد و در این بنا خاندان دربار و مقامات بلند پایه از پایین‌ ترین طبقه، خاندان اشرافی رومی ازدومین طبقه و دهقانان از سومین و چهارمین طبقه به تماشا می‌نشستند. در کنار کلوسئوم بنای طاق کنستانتین قرار گرفته که به همان اندازه آشنا و معروف است، طاقی به نشان پیروزی که توسط سنا به افتخار امپراطور به‌ عنوان “آزادکننده شهر و آورنده صلح” پس از پیروزی‌اش در جنگ پل میلویان در سال 312 بر پا شد.